* * v e r k l e d e n * *

Souza for kids 

Lotte heeft vorige week deze prachtige prinsessenjurk van Souza gewonnen bij Shopaholiek.

thumb_IMG_4242_1024

Ze mocht zelf een jurk en hakjes uitzoeken en dat was geen gemakkelijke keuze. Wat een geweldige items verkopen ze bij Souza for kids! Jurken, schoentjes, sieraden, tasjes, haarspeldjes, tiara’s en nog veel meer leuks. Lotte heeft gekozen voor de blauwe prinsessenjurk met vlindertjes erop. Eronder draagt zij zilveren hakjes met een strikje. Lotte heeft de jurk de hele dag aan en gaat er het liefst nog in slapen.

Natuurlijk zag deze prinses nog veel meer leuks. Gelukkig is Lotte binnenkort jarig dus we hebben meteen wat favorieten op haar verlanglijstje kunnen zetten.

thumb_IMG_4266_1024

Hebben jullie thuis ook een dochter die gek is op verkleden? En kiest zij dan voor echte meisjes dingen of voor wat stoers? Souza verkoopt ook jongens verkleedkleding zoals indianen, piraten en ridderpakken.

Zwart wit in de kinderkamer

Zwart wit

Zwart wit in de kamerkamer gaat het helemaal worden dit jaar.
Zwarte dots op de muur, zwart/witte kussentjes, manden en knuffels. Leuk om af te wisselen met een pasteltintje zoals roze bij een meidenkamer en mint of pastelblauw bij een jongenskamer.

thumb_IMG_4008_1024 thumb_IMG_4096_1024

Winkels die veel zwart wit in hun assortiment hebben zijn:

  • Little Thingz
  • Wolf&Wolkje
  • Hema
  • H&M
  • Krijtwit

Shop ze!

 

Als je kind middenin de poep en plas fase zit…

Mijn dochter is 4, je zou toch denken dat die poep en plas fase inmiddels wel voorbij zou zijn. Maar niets is minder waar. Sinds zij naar de basisschool gaat zit zij er weer middenin. En wij dus ook!

Er wordt de hele dag door gegiecheld over scheetjes, poepjes, billen en piemels. Vooral dat laatste vindt zij momenteel enorm interessant en is niet uit de badkamer weg te slaan wanneer papa onder de douche vandaan komt. Tja, het hoort er allemaal bij en dat is ook prima. Zolang het ontdekken en grapjes maken binnenshuis plaats vindt dan, buitenshuis wordt het een heel ander verhaal…

Hieronder 8 voorbeelden waaruit bleek dat mijn dochter in deze geweldige fase zit:

1. Met school is zij vorige week naar het museum geweest waar ze een schilderijtje mocht maken. Toen ik aan haar vroeg wat dat zwarte rondje was die zij had gemaakt antwoordde ze: “Dat is een poepgat mam”. Ok!

thumb_IMG_3353_1024

2. Wanneer er een vriendinnetje bij ons thuis aan het spelen is hoor ik haar zeggen: “Ik weet een toverspreuk en dan kan ik een drol op tafel toveren.”

3. Aan datzelfde vriendinnetje vraagt zij even later of zij wel eens poep heeft gegeten. Het vriendinnetje antwoordt van niet. Mijn dochter meldt vol trots dat zij dat wel eens heeft gedaan. Vriendinnetje: “En…? Waar smaakte het naar?” “Naar poep”! antwoordt mijn dochter.

4. Ook de poppen en knuffels moeten eraan geloven. De hele dag door moeten ze op het potje, er worden luiers verschoond en billen afgeveegd. Wanneer er visite komt laat zij vol overgave zien dat de poppen ook billen hebben.

5. Afgelopen zomer liep mijn dochter zelf ook graag de hele dag rond in haar blote billen. In de tuin en in huis vind ik dat prima. Wel lastig als de postbode een pakketje komt brengen en je dochter vol trots aan de voordeur laat zien dat zij in haar blote billen loopt. “Ja, ga maar naar binnen schat! Het is een beetje koud aan de deur”.

6. Tja, ook alle liedjes die zij momenteel zingt gaan over poep en plas. En zo niet dan maakt zij er wel een liedje over poep van. Zo zit zij regelmatig al zingende in de bakfiets: “Op een grote paddestoel, bruin met witte scheetjes! Zat Kabouter Spillebeen te poepen en te plassen!”

7. Kennen jullie het boekje over ‘een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft?‘ Die ken ik inmiddels uit mijn hoofd!

8. In de rij bij de kassa is het ook altijd raak: “Mama?” “Ja schat?” Ppapa heeft een piemel he?!” “Ja papa heeft een piemel” “Heeft die meneer ook een piemel?” “Ja die meneer heeft ook een piemel”…

thumb_9200000032106017_1024

BANG BANG COPENHAGEN

“De wereld is een circus”
Sommige volwassenen zijn vergeten wat het is om een kind te zijn. Het Deense kinderkleding merk BANGBANG copenhagen niet, spelen is een serieuze zaak.
En dit zie je terug in hun creatieve collectie: eigentijdse ontwerpen d.m.v. origami vouwtechnieken en gericht op de fantasierijke geest van kinderen.

thumb_IMG_3673_1024

 

 

Legging van B A N G B A N G C O P E N H A G E N
Lotte showt hier een legging van BANGBANG CPH
De legging is speels door de verschillende kleuren en figuren waardoor het de fantasie van kinderen prikkelt.  Echt wat voor Lotte dus 😉

thumb_IMG_3950_1024 thumb_IMG_3975_1024thumb_IMG_3701_1024 BANG BANG CPH is o.a. te koop bij Store of Daydreams in Laren.

8 tips om als moeder alles draaiende te houden

Ik ben Cindy, dochter sinds 1979, grote zus sinds 1981, echtgenote sinds 1997, mama sinds 2008, mama van twee sinds 2011. Daarnaast probeer ik een goede werkneemster, fanatieke sporter, gezonde eter, lieve vriendin, scherpe gezinsmanager, gezellige buurvrouw, interessante blogger en flexibele klassenmoeder te zijn. En dat gaat niet altijd vlekkeloos.

Alle ballen hoog houden?

Zoals zoveel moeders (zou het een vrouwending zijn?) wilde ik ook overal goed in zijn en alles aan kunnen. Drie keer in de week naar de sportschool, mijn werk dat ik vroeger in 5 dagen deed nu in 3 dagen doen, elke dag gezond koken, helpen op de school van de kinderen en ga zo maar door.

Daarnaast vond ik het belangrijk om altijd klaar te staan voor anderen. Had de buurvrouw oppas nodig? Ja hoor, breng de kinderen maar! Een extra dag werken voor een collega die op vakantie ging? Geen probleem! Manlief staat bovenaan in de competitie met tennis. Tuurlijk mag jij dit hele weekend naar de tennisbaan, ik sport volgende week wel weer… totdat ik mij besefte: ik word geleefd!

thumb_alle-ballen-vallen_1024

Toen ben ik gaan nadenken over wat ik nu echt belangrijk vind. Is het nodig om al deze ballen in de lucht te houden, of zou ik er ook een paar kunnen laten vallen? Ik besloot er een paar te laten vallen en richt mij nu op de dingen die ik echt belangrijk of leuk vind om te doen: blogs schrijven, fotograferen, vrijwilligerswerk en meer tijd doorbrengen met man en kinderen. Dan maar wat minder vaak shoppen, uit eten en op vakantie.

Het grappige is dat ik om mij heen steeds meer moeders zie die kiezen voor datgene waar zij (sommige al van jongs af aan) van dromen. Ook zij kiezen voor minder geld en minder luxe en starten bijvoorbeeld een webshop op vanuit huis. Dan zijn er nog steeds genoeg ballen om in de lucht te houden maar wel de ballen waar je zelf voor hebt gekozen.

Hieronder 8 tips om als moeder alles draaiende te houden:

  1. Prioriteiten stellen. Wat wil je deze week echt gedaan hebben en wat kan volgende week (of de week erna) ook nog? Moet je huis helemaal spik en span zijn of is even een stofzuiger erdoorheen ook prima?
  2. Voel je niet schuldig. Wij moeders hebben er een handje van om ons al snel schuldig te voelen wanneer we iets niet doen of uitstellen. Hou daarmee op en maak het jezelf niet zo moeilijk!
  3. Flexibel zijn. Ik weet nog wel die keer dat we op weg waren naar de supermarkt en mijn auto niet wilde starten. Daar ging mijn strakke planning. Vroeger kon ik daar heel onrustig van worden maar tegenwoordig denk ik: onmacht!
  4. Loslaten. Van die planning dus. Met kinderen loopt geen dag hetzelfde dus het maken van een plan is prima maar raak niet in paniek wanneer het anders loopt.
  5. Goed voor jezelf zorgen. Zet jezelf niet op de laatste plaats maar besteed aandacht aan jezelf. Dus ga op tijd naar bed als je moe bent en ga een avondje stappen met vriendinnen wanneer je daar zin in hebt. Door dingen te blijven doen die je blij maken en energie geven hou je het beter vol om al die ballen in de lucht te houden.
  6. Hulp vragen wanneer het nodig is. Als je ziek op bed ligt met een flinke griep kan je simpelweg niet alles draaiende houden. Durf dan aan de bel te trekken want hulp komt meestal niet zomaar aanwaaien.
  7. Verstand op nul en gaan. Als moeder heb je soms van die dagen met alleen maar verplichtingen zoals dokter bezoekjes, zwemles, boodschappen en ’s avonds ook nog een vergadering. Besef je dat niet elke dag er zo uitziet, zet je verstand op nul en onderga het. Wie weet hoe verrassend zo’n dag nog kan lopen.
  8. Blijven lachen. Probeer stil te staan bij de geweldige momenten die je beleefd wanneer je al deze ballen hoog houdt. Die grappige opmerking die je kind maakt, de blunder die je zelf weer eens maakt doordat je toch net weer een balletje teveel hoog wil houden of het succes dat je kind haalt doordat jij alles draaiende weet te houden: zwemdiploma, wedstrijd winnen bij voetbal, hockey, tennis, dat geweldige kinderfeestje.

Besef waar je het voor doet en haal daar de kracht uit. Voor je het weet hoef je alleen nog dat ene balletje van jezelf hoog te houden en denk je hopelijk terug aan de drukke maar oh zo leuke tijd die het was. En de kinderen herinneren zich vast ook alleen maar de leuke kinderfeestjes, tijd- en aandacht ballen. Dus laat die andere ballen lekker kletteren op de grond. Succes met genieten!

Wintersport met kinderen…

Al vanaf dat wij elkaar hebben leren kennen gaan mijn man en ik elk jaar op wintersport in Oostenrijk. Lekker de hele dag snowboarden, genieten van het prachtige uitzicht, de zon op je gezicht voelen terwijl je op het terras bovenaan de piste zit, daarna meteen door naar de apres-ski, ’s avonds uitgebreid dineren in een restaurant en voor het slapen gaan nog een rondje sauna. Tegenwoordig gaan onze twee dochters ook mee. Ik kan je vertellen… dan wordt het opeens een heel ander soort vakantie. Zei ik vakantie? Keihard bikkelen bedoel ik.

17x op wintersport met kinderen:

1. De rit ernaartoe: je hebt twee opties… of je gaat ’s nachts rijden (het voordeel is dan dat de kinderen slapen en terwijl zij slapen kunnen ze geen ruzie maken, snoep eten, 10x in een uur vragen of we er al zijn, 5x in een uur moeten plassen, poepen of als je erge pech hebt kotsen) of je gaat overdag rijden, dan ben je (als je geluk hebt) zelf niet al helemaal brak van de reis maar dan heb je wel last van al het bovenstaande incl. files, gegarandeerd.

2. Aankomstdag: deze is nooit echt een succes. Inchecken, auto uitladen, skipas en ski-materiaal regelen (lees: in de rij staan voor de pas, in de rij staan voor de skischoenen, in de rij staan voor ski’s en als deze niet goed zitten nogmaals in de rij staan voor nieuwe). Wanneer je vervolgens alles hebt geregeld zijn de kinderen niet meer te houden en willen die de berg op. Maar helaas… inmiddels is het alweer zo laat dat de pistes gaan sluiten. Gevolg: twee teleurgestelde kinderen die roepen dat dit de stomste vakantie ooit is.

3. Haasten voor de skiles: vandaag beginnen de lessen van de skiklasjes van de kinderen. Dat betekent vroeg op want: 9.30 uur verzamelen bovenaan de berg. Zo’n eerste ochtend is altijd even wennen. Er zit nog geen ritme in dus: vechten in de badkamer, haasten naar het skidepot, onderweg ernaartoe komt je jongste erachter dat ze haar handschoenen is vergeten, papa rent terug, mama helpt de meiden met het aantrekken van de skischoenen. Na afloop staat het zweet op mama’s rug want mama is op de berg een koukleum en heeft drie lagen aan (incl. thermo ondergoed). Oh daar is papa weer, met de handschoenen, en ook zweet op zijn rug.

4. Wachten bij de liften: omdat je met schoolgaande kinderen gebonden bent aan de schoolvakanties is het druk, heel druk. Niet alleen op de pistes maar ook bij de liften. En omdat alle klasjes op dezelfde tijd beginnen staat dus iedereen keurig netjes precies om 9.15 uur klaar bij de gondel. Na 10 min. in de rij zonder ook maar een klein beetje beweging besef je “Ok, we gaan het niet redden om op tijd boven te zijn”. Gevolg: stress! Niet alleen bij jezelf maar ook bij je kinderen.

5. Indeling skiklas: Na 45 min. kom je dan eindelijk aan bij de skiklasjes. Normaal gesproken mogen de kinderen een stukje voor-skiën zodat de leraar kan kijken in welk klasje je kind het beste thuis hoort. Maar aangezien wij ietsepietsie te laat waren worden de meiden verdeeld over de twee klasjes die nog over zijn.

6. Te hoog ingedeeld: de oudste zit in K3 wat net iets te hoog gegrepen is voor haar. Ze gaat meteen met de stoeltjeslift naar boven en moet die dag keihard werken om de groep bij te houden. Maar goed, het is even niet anders. Je laat niets merken en zwaait haar vrolijk uit: “Veel plezier schat!, ik zie je straks bij de lunch!” Morgen staan we gewoon twee uur eerder op zodat we op tijd zijn en vragen we om een lager klasje.

P1000232

7. Weinig begeleiding: de jongste van 4 jaar doet het dit jaar voor het eerst. Zij begint dus rustig aan in een klasje op de oefenweide. Dit klasje start wat later dus we zijn keurig op tijd. Ze wordt ingedeeld bij juf Sanne, samen met nog 10 (!) andere kleuters en peuters van 3 en 4 jaar oud. Ik vraag aan de ‘hoofd’ ski juf of dit niet een beetje veel is voor één juf (lees: stagiaire). Dit vindt zij ook maar ze hadden er niet op gerekend dat het zo enorm druk zou zijn. Ze komen mensen tekort. Ik bied aan om de eerste ochtend te komen helpen. Ik heb zelf altijd met kinderen gewerkt dus draai mijn hand er niet voor om. Leuk juist zo’n ochtendje in de sneeuw met 11 kleuters.

8. Pizzapunt: Al snel merk ik dat dit de eerste stage is van de stagiaire. Binnen 5 minuten is zij het overzicht totaal kwijt en zijn er al 5 van de 11 aan het huilen. Ik moet bekennen dat ook ik het best pittig vind. Om de haverklap ligt er eentje op zijn zij bij de loopband. Deze moet je dan zo snel mogelijk optillen en er weer op zetten voordat het een hele opstopping veroorzaakt en het domino wordt. Ook bij het naar beneden ‘skieen’ is het opletten geblazen bij die kleintjes. Ze kunnen nog niet goed remmen (of vergeten het gewoon) en dan knallen ze (sommigen met volle vaart) tegen de kussens aan beneden (in ons geval) of dwars door een gespannen touw (het klasje naast ons). Halverwege de ochtend kan ik het woord pizzapunt niet meer horen.

P1000188

9. Pauze met limonade en Berta de koe: Na een uur hebben de kinderen (wij niet) even pauze. Nu wordt mij ook meteen duidelijk waarom elk kind een sticker met de naam van de juf op zijn/ haar helm heeft zitten. Via een touw dat de kinderen vast moeten houden lopen we naar het midden van de speelweide waar in totaal zo’n 100 kinderen bij elkaar komen. Daar mogen de kinderen lekker gaan zitten op de koude grond en krijgen ze limonade. Ondertussen komt Berta de koe om met de kinderen te dansen en liedjes te zingen. De meesten vinden het geweldig. Een paar kinderen niet, die huilen nog steeds om papa of mama. Ik vind het best zielig en neem, nu het eindelijk kan, deze kindjes op schoot om ze te troosten.

P1000194

10. Plassen: Alle 11 kinderen moeten plassen. En niet alleen onze kinderen moeten, ook de kinderen uit de andere klasjes. In totaal zijn er vier wc-tjes. Je raadt het al… chaos, drukte en een enorme rij. Het valt ook niet mee als je moet, de meeste kinderen hebben drie lagen kleding aan en erover nog een skibroek, een jas, handschoenen, sjaal en helm. Ohja, en skibril niet te vergeten! Een hele uitdaging dus om de juiste accessoires bij het juiste kind te houden.

11. Kind kwijt: Na de pauze gaan we weer verder tot de lunch. Alle kinderen mogen het touw weer beet pakken en de hoofdjes worden geteld. 1,2,3… we blijven steken op 10. Ohjee… kind kwijt. De stagiaire loopt alvast met het groepje naar de oefenweide en ik ga zoeken. Na 5 minuten zoeken op de wc, andere klasjes enzovoorts zie ik opeens een bekend helmpje in de speeltuin. Gelukkig… we zijn weer compleet.

12. Hulp erbij: Ondertussen is er versterking bij gekomen. Weliswaar ook een stagiair (jongen van een jaar of 18) maar het loopt nu toch een stuk beter allemaal. Een van ons staat bij de liften en twee staan er beneden om de kindjes op te vangen. Het gaat steeds beter, de kinderen beleven er duidelijk meer plezier aan en komen aan het einde van de ochtend al redelijk beneden.

P1000200

13. Lunchtijd: Na twee uur les is het lunchtijd, voor alle skiklasjes. En dat is te merken. Waar je vroeger nog buiten de drukte om kon gaan lunchen heb je nu geen keuze. Lange rijen voor de kassa, staand eten of als je nog geluk hebt hutjemutje een plekje aan tafel en overal waar je kijkt kinderen.

14. Les in de middag: Na een lange lunchpauze ben je blij als het tijd is om je kind weer bij zijn/ haar skiklasje af te kunnen leveren. Heerlijk, nu kan je zelf ook even wat doen! Maar niks was minder waar… De oudste is helemaal kapot omdat zij het halve gebied al heeft gezien en de jongste wil gewoon bij jou blijven. En ergens begreep ik het ook! Waarom zou je in de vakantie ook weer van alles moeten? Dus ik maakte de afspraak met de meiden dat zij de ochtenden les moeten nemen en de middag zelf mochten kiezen. Zo bleef het voor iedereen leuk. Nou ja… bijna iedereen dan 😉

P1000359

15. Apres- ski met kinderen: elke dag na het skieen spraken we af met vrienden in onze vaste apres-ski tent beneden aan de piste. Van tevoren dachten we dat de kinderen zich daar ook prima zouden vermaken. Altijd in voor een feestje, thuis zijn zij ook altijd aan het dansen, het liefst met de muziek zo hard mogelijk en staan dan ook het liefst bovenop de bank of de tafel. Geboren apres-skiers dachten wij…. Maar in een echte apres-ski bar is het toch net een beetje anders: daar zijn ook dronken mensen, krijg je bier in je haar, heb je honger (want hele dag buiten) en ben je moe (want ski les). Na 5 minuten stonden we weer buiten. Daaag apres-ski!

16. Sleetje rijden: wat de meiden wel helemaal geweldig vonden was het sleetje rijden. Naast de apres-ski bar lag een heuvel waar je heerlijk af kon glijden. En terwijl de kinderen zich vermaakten met de sleetjes konden wij toch een drankje doen daar.

17. Uit eten: Ook het uit eten gaan elke avond met de hele groep was super gezellig! Hoewel het reserveren van het restaurant wel elke keer weer een uitdaging was (een tafel voor 25 personen in het hoogseizoen) is het toch steeds gelukt. En de kinderen… die vermaakten zich prima met elkaar waardoor we nog best een paar avonden lang hebben kunnen tafelen.

 

Spare-ribs kluiven

Conclusie: het is de eerste jaren even aanpoten en doorzetten. Oh ja en een rib uit je lijf! Want had ik al verteld dat je in de vakantie het driedubbele betaald voor een weekje naar de sneeuw? Wij zijn nu in totaal drie keer op wintersport geweest met de kinderen waarvan twee keer met opa en oma erbij (oppas). Vorig jaar zijn wij een paar dagen samen gegaan zonder kids (met het vliegtuig) buiten het hoogseizoen. Dit was geweldig! Net als vroeger… 3 hele dagen kunnen snowboarden inclusief apres-ski, sauna en lang tafelen. Wat hebben we genoten! En de kinderen ook bij opa en oma… op dit moment hebben zij nog niet echt de drang om op wintersport te gaan. Ze vonden het leuk, maar als je het ze vraagt vinden ze op vakantie gaan naar de zon net zo leuk (of misschien zelfs leuker). Dus hebben wij besloten dit jaar een keer niet te gaan en het per jaar aan te kijken. Scheelt een hoop geld, en gedoe 😉

Lotte mag naar huis!

Lotte is een meisje van 4 jaar en heeft systemische jeugdreuma. De afgelopen weken heb je kunnen lezen hoe het in het ziekenhuis is gegaan. Na een laatste onderzoek (de beenmergpunctie) kan er worden gestart met gerichte medicijnen.

Elke dag een injectie

De behandeling bestaat uit medicijnen in de vorm van een injectie die dagelijks zal moeten worden toegediend. Dit middel is nog vrij nieuw en specifiek gericht op de vorm van reuma die Lotte heeft. Hierdoor komen er zo min mogelijk bijwerkingen bij kijken.

De eerste twee injecties worden nog in het ziekenhuis toegediend door de verpleegkundigen. Al de eerste ochtend nadat Lotte haar injectie heeft gekregen de avond ervoor merken we verschil. Lotte wordt weer levendig, krijgt eetlust en de pijn in haar armen en benen wordt een stuk minder. Ook de dag erna voelt ze zich goed. Voor het eerst in bijna 3 weken tijd heeft ze geen koorts meer. Dit kan geen toeval zijn, wat een wonderspul!

Naar huis!

Ook de artsen staan ervan te kijken, iedereen is blij voor haar. Lotte mag lekker naar huis met het verzoek meteen te bellen wanneer zij weer koorts en/of pijn krijgt. Ook krijgen we nog dozen vol diclofenac en paracetamol mee want dit heeft zij wel nog nodig de komende weken (als onderhoud zeg maar).

thumb_IMG_9315_1024

Eigen huis, eigen bed

Onderweg naar huis valt ze meteen in de auto in slaap en wordt wakker precies als we onze straat in rijden. Daar staan opa, oma en grote zus haar al op te wachten. Het hele huis is versierd en iedereen is blij haar weer te zien.

thumb_IMG_9296_1024

Kinderthuiszorg

Elke avond komen de verpleegkundigen van de kinderthuiszorg de injectie geven. In overleg met het ziekenhuis, de thuiszorg en mama wordt besloten dat de kinderthuiszorg voorlopig de prikken geeft. Het is een gemene injectie, deze moet onder de huid en het medicijn is een dik, stroperig goedje wat een beetje brand. Het lijkt iedereen het beste als ‘een vreemde’ dit doet en papa en mama er dan zijn om haar te troosten.

Bikkel

Ook nu laat Lotte weer zien dat zij een bikkel is. De eerste paar keer moest zij huilen zodra de naald naar binnen ging maar al na een week beet ze haar tanden op elkaar, zuchtte een paar keer diep in en uit en maakte al snel erna weer grapjes. Ook de billenpillen (zetpillen) deed zij na een week helemaal zelf.

Verpleegkundigen

Het team van de kinderthuiszorg bestaat uit een stuk of 10 verpleegkundigen. Elke avond is het weer een verrassing wie er komt. Ze zijn stuk voor stuk even aardig, behulpzaam en geduldig. Lotte kent de meesten inmiddels bij naam en wordt zelfs al een beetje ondeugend. Soms zijn wij haar opeens kwijt wanneer het tijd is voor haar medicijnen en heeft zij zich zo goed verstopt dat we met zijn allen eerst het hele huis moeten doorzoeken. Ook is zij goed in het verzinnen van smoesjes zoals “nee hoor vandaag kan het echt niet want ik ben moe, moet plassen, heb geen billen meer, de prik is weg, ik moet nu naar bed enz.” Op die momenten ben ik blij dat de verpleegkundigen ons helpen. Vreemde ogen dwingen toch en anders zou het elke avond een strijd worden met een 4-jarige.

thumb_IMG_1740_1024

Dankbaar

Inmiddels zijn we al bijna twee maanden verder en Lotte doet het hartstikke goed. Dankzij het medicijn heeft zij nergens meer ontstekingen en zijn haar bloedwaarden weer normaal. Ook de diclofenac is inmiddels helemaal afgebouwd. We zijn enorm dankbaar dat het zo goed gaat.

Psychisch

Dat zo’n ziekenhuisopname en de onderzoeken die ermee gepaard gaan veel indruk op Lotte heeft gemaakt is goed merkbaar. Nog dagelijks praat zij erover, speelt zij het hele gebeuren na met haar poppen of vriendinnen en wil zij ziekenhuisfilmpjes kijken op youtube. Ik heb een boekje voor haar gemaakt met foto’s en een verhaaltje over haar ziekenhuisopname. Deze lezen wij regelmatig even samen op de bank en dan praten we erover.

Toekomst

Wat de toekomst gaat brengen weten we nog niet. Na een half jaar mag het medicijn worden afgebouwd en is het afwachten hoe Lotte hierop reageert. Reuma gaat vaak gepaard met rustige en onrustige periodes. Wat ons enorm veel hoop geeft is dat 40% van de kinderen ‘eroverheen groeit’. Bij hen verdwijnen dan vaak de klachten rond of na de pubertijd.

Heb je alles gehad…

Het stripboek voor moeders. 

Het leven met kinderen is mooi. Maar daar hebben we het nu even niet over. Het beroep van zorgzame moeder gaat niet altijd over rozen. Dit boek ook niet.

thumb_9200000052088541_1024

T.H. te R. wast en kookt en doet boodschappen. En ze tekent. Ze tekent cartoons over het leven van een moeder met drie kinderen. Tekeningen die verdacht veel gemeen hebben met haar eigen leven.

thumb_IMG_8741_1024

Ik vond het heel herkenbaar en heb erg moeten lachen toen ik het las. Wil je ook een avondje lol? Doe dan mee met de actie op mijn facebookpagina: kidsbrandrep want ik mag een stripboek weggeven.

Kan je niet wachten? Het boek is te bestellen bij bol.com en kost 20,00 euro.